Het hoogste meer van de wereld

Na ons Macchu Picchu avontuur en een paar dagen in de stad Cusco om nog wat meer ruïnes te bekijken, te wandelen, souvenirs te shoppen op een markt en met alpaca's te knuffelen hebben we het gebied van het Oude Inca rijk achter ons gelaten. We zijn teruggecirkeld naar Puno, dat ligt op de grens van Peru met Bolivia. We hebben een hele fijne busmaatschappij ontdekt waar we dekentjes en lunch kregen net alsof je in een vliegtuig zit. Je moet in Peru ook ''inchecken" voor de bus, naar een baggage drop off en door security.

Puno ligt aan het hoogste meer van de wereld, Lake Titicaca, op ruim 4000 meter hoog. In de stad zelf is niet zoveel te doen, dus we hebben meteen voor de volgende dag een tour geboekt naar de eilanden in het meer. 's Ochtends werden we opgehaald en met ongeveer 15 man werden we in een bootje gezet. Met een hele enthousiaste gids die iedereen probeerde op te zwepen door de "Hebben jullie er zin in?" "Jaa? Ik hoor jullie niet..." grappen uit te halen. Niet echt mijn stijl, maar voor een keer wel grappig.

Eiland Uros. Het eerste eiland waar we stopten waren eigenlijk 80 kleine eilandjes, allemaal gemaakt van een soort riet. Ook de grond is van een laag riet, waardoor het eiland drijft en verplaatsbaar is. Op elk van de 80 eilanden wonen een aantal gezinnen in huisjes van riet, met een boot van riet, een uitkijktoren van riet... Deze mensen hebben verwelkomen nu toeristen als bron van inkomsten. We kregen een uitleg over hoe deze mensen leven, mochten in hun huisje kijken en konden wat van hun handgemaakte souvenirs van riet kopen. Ook mochten de vrouwen de kledingdracht aan, wat bestond uit een hele wijde dikke rok (ze houden blijkbaar van dikke heupen, maar flatteus is anders), een jasje met borduursel en een bolhoedje. Oja, en in hun haren vlechten de vrouwen een soort pompons van wol. Na een boottochtje in de rieten boot, gingen we in onze grote boot weer door naar het volgende eiland.

Eiland Amantis. Dit is een eiland waar geen auto's zijn en ook geen honden mogen komen. Dat betekent dat het heel stil is op het hele eiland, waardoor het echt zo'n rustige serene sfeer heeft. En de sterren 's nachts, wauw! Hier zouden we ook blijven slapen... Bij een familie thuis in een homestay. Even iets totaal anders dan een hostel. Toen we aanmeerden stonden de gastvrouwen/heren al te wachten. Speciaal voor de gelegenheid hadden ze hun feestelijke kleding aangetrokken. De gids verdeelden iedereen over de families en samen met een ander stel zouden we slapen bij Viktor en Nancy. Hoewel het erg interessant was om te zien hoe zij leefden, was het ook een beetje ongemakkelijk. Ons gastgezin leek het niet heel leuk te vinden dat we er zijn, meer een plicht. Alle huizen zijn heel simpel, met stroom van zonnepanelen maar zonder stromend water. Het huis bestond uit drie gebouwtjes om een binnenplaats waar vrolijk was hing te wapperen. Het ene gebouw had drie slaapkamers, eentje was de keuken/woonkamer waarin de vloer gewoon de grond was en er was een klein gebouwtje voor de wc. Om door te trekken moest je vanuit een emmer water scheppen en dat in de wc gieten. Nancy kookte een typische lunch voor ons: Quinoa soep vooraf en rijst met pasta en aardappel als hoofdgerecht.
Daarna gingen we zonsondergang kijken op het hoogste punt van het eiland. Na het avondeten (weer soep, maar nu met rijst en gebakken kaas) werden Yoeri en ik allebei in de kledingdracht gehezen om naar een Fiesta (feest) te gaan. Yoeri kreeg een kleurige poncho aan; mannen hebben het toch makkelijk. Ik kreeg weer een hele outfit aan van rok, blouse, band om mijn middel en stola. Heel charmant had ik geen legging ofzo mee dus moest ik gewoon mijn afritsbroeken onder de rok aan haha. De oudste dochter van het gezin ging met ons mee. Dat feest was wederom nogal ongemakkelijk. Er was een hele band en het was de bedoeling dat alle gasten een lokale dans zouden leren, maar de dans was alleen hand in hand een cirkeltje rondhuppelen. Het was duidelijk dat de dochter helemaal geen zin had stom rondjes te dansen met toeristen -wat ik volkomen snap als je een tiener bent. Ze moest waarschijnlijk van haar moeder. We zijn dan ook niet zo lang gebleven. Ondanks dat het een beetje vreemd was de hele homestay, was het wel leuk eens een kijkje in het leven van zo'n gezin te nemen.

Taquilla eiland. De volgende dag gingen we nog naar een ander eiland na een hele wilde boottocht wat onze tourboot was niet echt geschikt voor de hoge golven. De golven in het meer kunnen wel 3 meter hoog worden! Hier hebben we heerlijk geluncht met vers gevangen vis en even gewandeld over het eiland. Bijzonder aan deze plek is dat de mannen breien en de vrouwen voornamelijk zorgen voor de dieren. Ook de kleding van de mannen is bijzonder: want aan hun muts kun je namelijk zien of iemand getrouwd is of single. Het lijken een beetje op slaapmutsen met zo'n lang uiteinde met een pompon. Een rood-witte muts betekent single en als de man de pompon naar rechts draagt is hij op zoek naar een vrouw. De pompon naar links betekent dat hij alleen op zoek is naar een avontuurtje. Getrouwde mannen dragen een rood-blauwe muts. Vrouwen dragen hele grote kleurige ponpons aan het uiteinde van hun stola's om aan te geven dat ze single zijn. Als ze dan geïnteresseerd zijn in een bepaalde man, wenken ze hem met hun ponpons. Bijzonder dat zulke gebruiken nog steeds bestaan :)