Jungle avonturen in Guyana

Daar staan we dan, alleen wij, bovenaan de hoogste waterval van Zuid Amerika. Om ons heen is niets dan de rivier en jungle. Alleen maar jungle. Wow.

Toen we bezig waren met het plannen van onze reis besloten we al snel naar Guyana te gaan. Waarom? Juist omdat er bijna geen informatie over te vinden was, het totaal niet toeristisch is en we al het vermoeden hadden dat het overweldigend zou zijn. Waar kun je nou nog bij de nummer 1 attractie van een land staan zonder dat er iemand anders is. Hier zijn geen hotels of straatverkopers. Er is zelfs geen reling.

Maandagochtend 6 uur werden we opgehaald door de driver Ian. Eerst haalden we verspreid door de stad onze reisgenoten op waarmee we de komende dagen door de jungle zouden trekken. Om de hoofdstad heen is een goede geasfalteerde weg aangelegd. Maar zodra we voorbij het vliegveld waren, was het 7 uur rijden over een zeer hobbelige weg, vol met gaten. Dat is de hoofdweg die van Noord naar Zuid Guyana loopt en eigenlijk de enige weg door het land... We kwamen ongeveer 20 tegenliggers tegen op de hele route. Na de lunch gingen we met een veerpont, nog een uurtje rijden. Hier namen we afscheid van Ian. Ian maakte de hele weg grappen, moest dan zelf heel hard lachen en met zijn hand slaan, en dan vertelde hij de clou van de grap nog een keer en moest hij net zo hard lachen als de eerste keer. Bijvoorbeeld "Only a honest man can be free. I always lie, thats why I am not free" *laat zijn trouwring zien*. We vervolgden onze weg met een jeep om het laatste stuk naar de rivier te rijden en tot slot een uur varen in een klein bootje met alle tassen en voorraden. Net voor het donker kwamen we bij het eerste kamp aan. Dit was ook meteen het meest primitieve kamp van de trip. We hebben geslapen in hangmatten onder een afdakje en sochtends gezwommen in de rivier als douche. Slapen in een hangmat klinkt heel ontspannen, maar ik vond het niet zo comfortabel. Vooral omdat het ook keihard regende en hoewel het dak ons droog hield voelde alles nat en klam brrr. Voor Yoeri was het ook geen succes, want midden in de nacht knapte het touw waarmee de hangmat was opgehangen en belandde hij op de grond!

De volgende dagen van de tour waren heel ontspannen. Een paar uurtjes per dag lopen door jungle. Omdat het zo had geregend druppelden de bomen nog flink na en moesten we door beekjes en modder lopen. Een stuk gingen we met een bootje over de rivier, totdat we bij een kleine waterval en stroomversnelling kwamen. Toen hebben we met z'n allen de boot een stuk door het bos moeten tillen om daarna weer verder te varen. Verder zijn we nog op zoek geweest naar gouden kikkers en bijzondere vogels, de 'cock of the rock' vogel die een gekke kam boven zijn snavel heeft en ook nog eens fluoricerend oranje is (wel makkelijk te zien tussen het groen). Oftewel een vreemde vogel ;)

's avonds sliepen we in een guesthouse, wat inhoud dat er stromend water en bedden waren. Luxe. Of tenminste ik waande me helemaal veilig in bed met een klamboe. Totdat ik snachts even naar de wc ging en ik allemaal bloed op mijn voet zag. Bleek er een bloedzuiger aan de buitenkant van de klamboe te zitten die mij op mn kleine én grote teen heeft gebeten (waarom nou weer mijn teen?!). Bloedzuigers spuiten een verdovend middeltje in wanneer ze bijten, zodat ze ongemerkt kunnen zuigen. Als ze vol zitten, laten ze vanzelf los maar je blijft bloeden. Niet fijn dus ook al doet het geen pijn.
Al met al was het een hele belevenis om uiteindelijk bij onze eindbestemming te komen, de Kaiteur Falls. De tocht zelf was mooi, maar dat eerste zicht op de waterval was een van de meest indrukwekkende dingen van onze hele reis :)

Het laatste guesthouse vlakbij de waterval was ook 'vlakbij' een winkel en landingsbaan. Vanuit daar worden het guesthouse de kampen van de mijners bevoorraad. Yoeri en ik besloten tegen de avond nog naar de winkel te gaan om voor iedereen een biertje te halen. Maar mijn motivatie was eigenlijk dat ik zin had in iets zoets zoals chocola. Het bleek 40 minuten lopen te zijn. Maar de winkel had bijna niks (wel het bier), en zeker geen chocola. Uiteindelijk heb ik 80 minuten gelopen voor 2 toffees.

Een van onze reisgenoten was Greg uit Canada die geboren was in Guyana en nu met zijn dochter op bezoek was. Behalve dat hij héél véél verhalen had (elk verhaal begon ook met het toelichten van zijn hele stamboom, na 4 dagen kon ik hem eerlijk gezegd niet meer aanhoren) had hij een tas van 20 kilo mee. Niet heel handig als je in de 60 bent en gaat wandelen. Maar hij had dus allerlei camera's, drone en videospul mee dus onze hele tour is vastgelegd en dat is wel cool. Dan was er nog Larry, echt een geweldige en grappige Amerikaan van 67. Het tempo van onze tour lag ook niet zo hoog mede door Larry. Hij kon zo om zich heen kijken of helemaal gefascineerd zijn door een plant dat hij niet uitkeek en struikelde. Elke keer als Larry dichtbij de rand van de klif kwam was ik een beetje bezorgd om hem. Tony, onze gids, was ook een figuur apart. Hij was vroeger een mijnwerker in de rivier en had ook zoveel verhalen. Ook hield hij heel erg van High wine, een drank met 69% alcohol. Ik zag hem zelfs een glaasje bij het ontbijt nemen vanochtend. Nu moeten jullie niet denken dat onze gids de hele tijd dronken was, maar ik denk dat hij best een zwaar leven heeft gehad, en dat wegdrinkt. Guyana is een bijzonder land met haar koloniale verleden en rivieren vol met goud en diamanten. Tegelijkertijd is het een heel hard en ruig land. Er sterven nog steeds veel jongens tijdens het mijnen, heeft Guyana het hoogste zelfmoord percentage ter wereld en moet je altijd op je hoede zijn voor giftige slangen.

Vandaag is de laatste dag van deze tour. Ik zit bovenaan de waterval deze blog te schrijven. De mythe omtrent de waterval: er was ooit een opperhoofd, Kai, die met zijn kano van de waterval is gevaren. Hij offerde zichzelf om vrede te brengen tussen zijn stam en een andere stam. Men zegt dat Kai onderaan de waterval versteend is in de rotsen.

Straks zal er een piepklein vliegtuigje landen om ons weer naar de hoofdstad te brengen.