TriniWat? & TobaHoe?

6 januari 2018 - Castara, Trinidad en Tobago

Na een zonnige kerst op Curaçao was het alweer snel tijd voor onze volgende Caribische bestemming, Trinidad & Tobago. We kozen de bestemming vooral op de logische ligging tussen Curaçao en Guyana en omdat Floor niet genoeg had aan vier dagen strand. Tobago leek dan ook een ideale tussenstop op weg naar de jungle. Tobago is echter vergelijkbaar met Curaçao qua grootte en er is niet echter een grote stad. We besloten daarom eerst een aantal dagen naar Trinidad te gaan om daar in de hoofdstad oudjaar te vieren. Party-animals als wij zijn zouden we daar los kunnen gaan in al het stedelijk feestgedruis. Op zo'n reis loopt natuurlijk niet alles zoals je verwacht en in dit geval kwamen we van een koude kermis thuis. Maar laat ik bij het begin beginnen.

We kennen Trinidad & Tobago natuurlijk allemaal (Floor vond dit niet zo natuurlijk als ik:p) van het WK voetbal 2006, toen Leo Beenhakker als coach zorgde voor de sensationele plaatsing van de voetbaldwerg Trinidad & Tobago voor dit WK. Ik kon mij de beelden van feestende Trinidad & Tobaganen met hun rastaharen nog goed voor de geest halen en het zag er allemaal heel gezellig uit. Maar dat was dan ook alles wat we van het land wisten. We gingen er vol goede moed heen en op 28 december landden we op het eiland.

Aangezien Trinidad niet de meest standaard reisbestemming is, is er weinig toeristen-infrastructuur. Als de chauffeur er zin in heeft rijdt er misschien een bus maar dan moet je maar afwachten of je ook weer thuis kunt komen. Verder is er geen huurauto te krijgen dus waren we veroordeeld tot dure taxiritjes om ons over het eiland te verplaatsen (het was vooral lastig te verkroppen dat we hier voor eenzelfde taxirit ongeveer tien keer zoveel moesten betalen als in Peru of Bolivia). Verder regende het de drie dagen dat we er waren pijpenstelen en was er eigenlijk sowieso geen drol te beleven in heel bereikbaar Trinidad (een groot deel van de wegen was door de vele regen onbegaanbaar). Het kwam er dus op neer dat we onze tijd vooral al Netflix kijkend en top 2000 luisterend op onze hotelkamer hebben doorgebracht. Wat na twee maanden met gigantisch veel indrukken eigenlijk helemaal niet zo vervelend was.

Met als houvast dat het grote oudjaarsfeest alles goed zou maken zijn we nog naar een natuurcentrum, een oud fort en een hindoe tempel geweest maar allemaal nauwelijks het vermelden waard. Toen we ten einde raad maar besloten naar de lokale mall te gaan bleek ook dat zelfs Floor niet te kunnen bekoren:p

Uiteindelijk brak oudjaar aan en we hadden inmiddels aan wat taxichauffeurs en de hotelstaff gevraagd waar we moesten zijn. In de Caribbean schijnt het overigens een gebruik te zijn om als je een vraag gesteld wordt eerst een uur lang over je persoonlijke leven en andere irrelevante dingen te ouwehoeren alvorens enigszins in de buurt van een antwoord te komen, dus dat hielp wel om de tijd door te komen;) We waren lekker aan het indrinken en toen het nieuwe jaar in Nederland was aangebroken en Bohemian Rhapsody voorbij was gingen ook wij er vandoor om het nieuwe jaar in te luiden. Eerst hebben even lekker wat gegeten en gedronken en toen naar het feest gegaan wat ons was aangeraden. Toen we er iets voor 23 uur aankwamen was er nog nauwelijks iemand en ondanks dat het wel volstroomde richting middernacht was ook deze ervaring ver beneden verwachting. De DJ telde af naar het oudjaar en toen... zette hij het volgende Bob Marley achtige nummer met een beatje eronder aan. Geen gedans, geen gejuich, geen nieuwjaarswensen, niets. Wij naar buiten om naar al het vuurwerk te kijken, ook niets. Gelukkig hadden wij dit alles niet nodig voor een leuke avond en hebben we samen om alle raarheid en treurnis van Trinidad ook wel weer kunnen lachen.

1 Januari mochten we, na nog een laatste keer te zijn afgezet in een taxi, gelukkig doorvliegen naar Tobago alwaar op ons paradijselijke stranden lagen te wachten. Daar hebben we vijf dagen heerlijk gezwommen, gegeten, gedronken en vooral veel in de zon (ik uiteraard in de schaduw:)) op een strandbed gelegen. We waren in een klein dorpje met zo'n 200 inwoners waar ze elke woensdag een feestavond hadden (Limbo dansen) en donderdag een groot kampvuur op het strand. Daar verzamelden dan alle toeristen en lokale rasta's om er eem hele 'chille' avond van te maken. Een lekker weekje om helemaal uitgerust aan onze jungle avonturen te beginnen.

Foto’s